Rozwój przestrzenny Rzeszowa który nastąpił na początku XX w. i w przeciągu ostatnich kilkunastu lat przełożył się również na zróżnicowanie zasobu sztuki sepulkralnej występującej dzisiaj na terenie miasta. Oprócz nekropoli o charakterze miejskim – Cmentarz Stary oraz na Pobitnie występują cmentarze dawnych wsi wchłoniętych przez rozrastające się miasto. Te dwie grupy mają inną charakterystykę. Cmentarze miejskie odzwierciedlają strukturę społeczną i posiadają przez to większy zasób cennych indywidualnych nagrobków. Natomiast na cmentarzach o metryce wiejskiej ich liczba jest mniejsza, występują za to rodzinne kaplice grobowe, których nie ma na Cmentarzu Starym czy Pobitnie. W związku z powyższym nie należy oceniać wszystkich nekropoli razem.
Skromnie przedstawia się zasób zabytkowy nagrobków na cmentarzu w Budziwoju, który powstał zapewne w 1 ćw. XX w. (głównie powstałe w l. 20-40. XX w. postumenty z krzyżami), ale można wśród nich znaleźć innych niż do tej pory twórców. Znajdujemy tutaj nagrobek Józefa Stachurskiego (zm. 1931) z interesującą płaskorzeźbą – portretem Chrystusa wykonany w pracowni Rusinka z Boguchwały. Z tego samego warsztatu pochodzi także płaskorzeźba Jezusa w Ogrójcu (Maria Konkolowa, zm. 1945). Poza Rusinkiem jest również kilka nagrobków z warsztatu miejscowych monopolistów – rodziny Janików.
