Wśród miejscowości dołączonych do Rzeszowa jednym z bardziej reprezentatywnych budynków rezydencjonalnych jest pałac Jędrzejowiczów w Staromieściu. Tradycje historyczne dworu w Staromieściu sięgają XV w. Obecnie istniejący został wybudowany dla Adama i Gabrieli Jędrzejowiczów przez krakowskiego architekta Tadeusza Stryjeńskiego.
Jędrzejowiczowie kupili dobra staromiejskie w 1880 r. wraz z murowanym dworem pochodzącym z 2 poł. XVIII w. W tym samym roku Tadeusz Stryjeński sporządził inwentaryzację istniejącego budynku oraz przygotował projekt jego przebudowy. Prace rozpoczęte w 1881 trwały do 1883 r. W wyniku rozbudowy powstał piętrowy pałac o cechach monumentalnych. Kolejna rozbudowa pałacu miała miejsce w l. 1912-13. Wykonywał ją także Stryjeński, tym razem na zlecenie syna Adama – Jana, który chciał wybudować część pałacu dla własnej rodziny. Do wcześniejszego budynku dodano południowe, poprzeczne skrzydło oraz smukłą wieżyczkę w narożniku. Przebudowie uległo w tym czasie także pozostałe wnętrze pałacu; w tym czasie zainstalowano również w budynku centralne ogrzewanie.
W czasie II wojny światowej w pałacu stacjonowały wojska polskie, niemieckie i rosyjskie. Po wojnie został znacjonalizowany. Od momentu włączenia Staromieścia do Rzeszowa po dzień dzisiejszy pełni funkcję szpitala (adaptacja na szpital i późniejsze remonty częściowo zniszczyły wnętrze pałacu). Jest to budynek piętrowy na planie litery L, z ryzalitami głównego korpusu. W elewacji frontowej (zachodniej) portyk, w elewacji południowej dwukondygnacyjna kolumnowa loggia. Elewacje zdobione detalem architektonicznym. Otoczenie pałacu stanowi pozostałość parku.
Zobacz więcej informacji o pałacu Jędrzejowiczów ze Staromieścia