Centrum Starówki stanowi Rynek posiadający kształt nierównomiernego czworoboku o wymiarach około 100 x 50 m. Obecny kształt Rynku i jego otoczenie odbiega nieco od pierwotnego wyglądu; jest znacznie większy i od zachodu nie posiada zabudowy. Z naroży Rynku wybiega kilka ulic: w kierunku wschodnim A. Mickiewicza i Przesmyk, w kierunku południowym Baldachówka i J. Słowackiego, w kierunku zachodnim T. Kościuszki i Matejki.
Wzniesiony na przełomie XVII i XVIII w. przez Tylmana z Gameren, rozbudowany w połowie XVIII w. przez K.H. Wiedemanna, przebudowany w 1904 r. Dawna letnia rezydencja Lubomirskich, odnowiona w latach 1981-1985. Obecnie mieści siedzibę Okręgowej Izby Lekarskiej.
Rzeszowski zamek niewątpliwie jest jednym z najbardziej interesujących zabytków miasta – nie tylko ze względu na historię, ale również z uwagi na fakt, iż stanowi interesujące świadectwo myśli konserwatorskiej z przełomu wieków XIX i XX, kiedy to powstała jego obecna postać. Budowę zamku rozpoczął pod koniec XVI w. ówczesny właściciel Rzeszowa – Mikołaj Spytek Ligęza. W 2 poł. XVII w. Lubomirscy rozbudowali i otoczyli zamek kamiennym murem obronnym z bastionami oraz fosą, która w razie potrzeby wypełniana była wodą ze stawów otaczających zamek.
Kościół parafialny istniał już przed 1363 r. natomiast powstanie obecnej budowli można datować na pocz. XV w. Najprawdopodobniej najstarsza jego część czyli gotyckie prezbiterium pochodzi z 1434 r.
Rzeszowskie Piwnice to interaktywna instytucja kultury działająca w strukturach Estrady Rzeszowskiej – samorządowej instytucji kultury Miasta Rzeszowa.
Klasztor Bernardynów z kościołem pw. Wniebowzięcia Najświętszej Panny Marii powstał w pierwszej połowie XVII w. jako obiekt sakralny ale również miał pełnić funkcje obronne wchodząc w skład systemu obronnego miasta.
Pomnik Czynu Rewolucyjnego, autorstwa Mariana Koniecznego, wzniesiony w 1974 r., nosi także nazwę Pomnika Walk Rewolucyjnych. Poświęcony jest walkom o wolność, toczonym na Rzeszowszczyźnie w latach trzydziestych XX wieku.
Nad skrzyżowaniem ulic Piłsudskiego i Grunwaldzkiej wybudowano oryginalne przejście - jedyną w Europie okrągłą kładkę dla pieszych. Z łagodnymi podjazdami i dwoma windami.
Teatr im. Wandy Siemaszkowej – pierwszy profesjonalny teatr dramatyczny w Rzeszowie, założony w 1944 r. jako Teatr Narodowy Ziemi Rzeszowskiej – to dawny gmach Towarzystwa Gimnastycznego Sokół, wzniesiony w latach 1890-1900. Na jego scenie debiutowali tak znakomici artyści, jak Adam Hanuszkiewicz czy Zdzisław Kozień.
Pierwsza synagoga murowana wzniesiona na przełomie XVI/XVII w., stanowiła bastion w systemie obronnym Rzeszowa. Po pożarze w 1842 r. poddana została odbudowie. W obecnej formie bożnica przetrwała do czasów II wojny światowej.
Synagoga Nowomiejska została wzniesiona w latach 1705-12 według projektu działającego w Rzeszowie, włoskiego architekta Jana Chrzciciela Belottiego. W konsekwencji wielkiego pożaru z 1842 r. synagoga przeszła zasadniczą przebudowę. Ostatecznie była budowlą monumentalną o charakterze obronnym, zbudowaną na planie trapezu, wzmocnioną od zewnątrz wydatnymi szkarpami z pojedynczymi oknami zamkniętymi półkoliście usytuowanymi w górnej części murów.
U podnóża Zamku i Pałacu letniego Lubomirskich znajduje się Rzeszowska Fontanna Multimedialna. Główną atrakcją kompleksu fontann są tańczące w rytm muzyki strumienie wody oraz ekran wodny, na którym wyświetlane są prezentacje filmowe i laserowe.
Pierwszy ratusz w Rzeszowie istniał zapewne w XIV w. Akt lokacyjny miasta z 1427 wystawiony przez Piotra Lunaka z Wiśnicza i Stoigniewa z Szumska poświadcza istnienie w owym czasie ratusza wraz z piwnicami, gdzie sprzedawano wino i miód. Dalsze dzieje r. są nieznane, prawdopodobnie podczas walk z najeźdźcami i w pożarach miasta wielokrotnie ulegał zniszczeniu. Nowy ratusz zbudowano na polecenie Mikołaja Spytka Ligęzy przed 1591.
