W obecnych granicach Rzeszowa, w Słocinie znajduje się jeden z najlepiej zachowanych zespołów dworsko-parkowo-folwarcznych. Zachował się tu dwór oraz otaczający go park, a także dość duży zespół zabudowy towarzyszącej: domek ogrodnika, rządówka, zabudowania gospodarcze.

Dwór został wybudowany w 1 poł. XIX w. (przebudowany w 3 ćw. XIX w.) w otoczeniu parku. Jest rozłożystym murowanym budynkiem na planie wydłużonego prostokąta, o stopniowanym zróżnicowaniu tworzących go brył (od najniższej do najwyższej). Wschodnia część dworu – parterowa, kryta wysokim trzypołaciowym dachem, z portykiem w elewacji południowej. Do niej dobudowana część piętrowa, kryta dachem dwuspadowym. Od zachodu natomiast dostawiona została wieża przekryta niskim dachem namiotowym. Elewacje dworu zostały ozdobione skromnym detalem architektonicznym (bonia, belkowanie, opaski okienne, gzymsy) wzbogacone bogatymi dekoracjami sztukatorskimi (m.in. rozety we fryzie belkowania; akcent położony został na portyk gdzie umieszczono płaskorzeźbione hermy z popiersiami kobiet i mężczyzn, rozbudowane jest belkowanie i dekoracja tympanonu). Specyficznie potraktowano formy kominów, których kształt przypomina średniowieczny krenelaż.

We wnętrzu budynku zachowały się elementy zabytkowego wyposażenia m.in. piec kaflowy, kominek, parkiety. W obrębie parku, na południe od dworu został wybudowany murowany parterowy domek ogrodnika (1 poł. XIX w.) o cechach neogotyckich. Dalej na południowy-wschód od dworu, powstała rządówka (2 poł. XIX w.), natomiast zespół folwarczny zlokalizowano na wschód od parku. W jego skład wchodzą spichlerz (2 poł. XIX w.) oraz trzy budynki gospodarcze ułożone na kształt podkowy wokół wspomnianego spichlerza.

Po II wojnie światowej majątek Chłapowskich (ostatnich właścicieli dworu) został znacjonalizowany, a dwór był użytkowany przez różne instytucje. Obecnie zaniedbany, jest własnością firmy budowlanej z Rzeszowa.