Urząd Miasta Rzeszowa

Znajduje się między ulicami Dąbrowskiego, Chrzanowskiej i Langiewicza, w miejscu dawnego ogrodu klasztornego oo. Reformatów. Ogród klasztorny oo. Reformatów założony został w XVIII w. wraz z powstaniem zespołu kościelno-klasztornego. Obraz ukształtowanego już w całości zespołu (składającego się z kościoła, klasztoru, zabudowań gospodarczych oraz rozległego klasztornego ogrodu) ukazuje plan Wiedemanna z 1762 r. Zabudowania klasztorne otoczone były w trzech stron (z wyjątkiem dzisiejszej ulicy Reformackiej) ogrodem klasztornym o zróżnicowanym charakterze. Na południowy zachód od zabudowań rozciągał się duży ogród kwaterowy z symetrycznie rozmieszczonymi alejami oraz budynkiem kaplicy zamykającym centralną aleję. Teren za prezbiterium pełnił być może funkcję ogrodu warzywnego. Fragment posesji znajdujący się przed głównym wejściem do kościoła, wydzielony ogrodzeniem i rzędowymi nasadzeniami zieleni wysokiej, ukształtowany był w formie dziedzińca i posiadał w centralnej części altanę z drzew.

Po kasacji zakonu oo. Reformatów przez rząd austriacki w 1787 r. nastąpiło oddzielenie ogrodu od zespołu kościelno-klasztornego. W 1871 r. ogród klasztorny przekształcono w park miejski i funkcję tę pełni do chwili obecnej. Park ten powiększono zapewne w latach 30. XX w. o teren wzdłuż ulicy Langiewicza, tzw. „nowy park” oraz stosunkowo niewielki obszar od strony ul. Dąbrowskiego. W ogrodzie powstała altana, w której grywała wojskowa orkiestra i odbywały się festyny. Domek ogrodnika i mała oranżeria mieściły się w północno-wschodniej części parku. W 1927 r. na terenie parku wmurowano kamień węgielny pod pomnik Juliusza Słowackiego. Po 1945 r. w parku wybudowano drewniany pawilon – kawiarnię w pobliżu stawu (obecnie nieistniejący). W 1952 r. park przyozdobiono rzeźbami z pałacu w Siarach. Zamontowano też pochodzącą podobnie jak rzeźby z pałacowego parku fontannę Dionizosa (rzeźby i fontannę zwrócono w 1979).
W latach 60. XX w. park uległ przekształceniom wg projektu architekta Stanisława Majki – rozebrano ogrodzenie parku, drewniany pawilon-kawiarnię, przekształcono staw, założono rosarium i kwiatowe rabaty. Rozebrano też domek ogrodnika i cieplarnię. W latach. 70. XX w. dotychczasowe żwirowane alejki wymieniono na nawierzchnię asfaltową. W 2007 r. na terenie parku ustawione zostały rzeźby przedstawiające 4 pory roku, rok później uruchomiona została nowa fontanna.

Park założony jest na planie prostokąta z głównym wejściem od ul. Dąbrowskiego. Kompozycja parku oparta jest na podziale poprzecznymi ścieżkami, dzielącymi obszar parku na prostokątne wnętrza. W pn.-zach. części, w której położony był staw, obecnie znajduje się fontanna. Najstarsze okazy drzewostanu posiadają ok. 200 lat, najliczniej występują drzewa w wieku ok. 100 lat. Obok licznych drzew rodzimych takich jak: kasztanowce, brzozy, dęby, lipy, klony, występują tu także okazy egzotyczne, m.in. orzech czarny, platan klonolistny, katalpa, wiąz górski, kasztan jadalny.

Jesienią 2020 r. zakończyła się rewitalizacja Ogrodu, która przywróciła główne założenia w najstarszej części parku poprzez odtworzenie układu kwaterowego wraz z różankami.

W części „młodszej”, północno - zachodniej odtworzony został staw z fontanną i roślinami wodnymi otoczony zielenią. Atmosfera ciszy i spokoju w tej części ma służyć odpoczynkowi i relaksacji.

W południowej części parku wybudowano okazały plac zabaw dla dzieci otoczony żywopłotem grabowym, z urządzeniami zabawowymi dobranymi do różnego wieku użytkowników. Wyremontowano alejki, ustawiono nowe ławki, zainstalowano latarnie i reflektory podświetlające elementy małej architektury i zieleni, wybudowano nowy plac zabaw i zegar słoneczny, pojawiły się nowe nasadzenia zieleni.

Znajdujący się w parku pomnik Juliusza Słowackiego został przesunięty w rejon głównej parkowej alei. 

Zobacz jeszcze więcej informacji o Parku Miejskim